De laatste weken waren indrukwekkend
Door: Shivahardebol
Blijf op de hoogte en volg Shiva
16 April 2012 | Nederland, Utrecht
Ik ben inmiddels alweer meer dan een week terug in Nederland, maar ik wil jullie toch nog even een paar prachtige dingen vertellen die ik mijn laatste weken in Argentinie heb beleefd.
Het werken met de kinderen in het weeshuis was geweldig. Ik hielp ze met hun huiswerk, speelde spelletjes met ze en we voetbalden op de patio. Elke keer weer ging ik er met heel veel plezier naartoe, en ook de kinderen vonden het super leuk als ik er was. 1 ding weet ik zeker, over een paar jaar zoek ik ze weer op. Met het geld dat ik voor het weeshuis had ingezameld heb ik iets heel moois bereikt. Ik heb 4 grote zitzakken gekocht in allemaal felle kleuren. De kinderen vonden het prachtig! Ze ploften er op en kwamen er niet meer van af. Verder heb ik fleecedekens gekocht, voor op de bedden. Ook kocht ik verf om, samen met de kinderen, de muren van de patio op te leuken. Het was zo fijn om te zien hoe leuk ze het vonden om te doen! Ondanks dat we allemaal een vuilniszak aan hadden getrokken en karton op de grond hadden gelegd was het een mega kliederboel. Maar dat was niet erg want iedereen had het enorm naar zijn zin. We hebben er iets heel moois van gemaakt, en deze geslaagde middag vergeet ik nooit meer. Zoals jullie op de foto's wel hebben kunnen zien was de bank die in de woonkamer van het weeshuis stond erg oud, kapot en lelijk. Dus, ja ja jullie raden het al, heb ik ook een nieuwe bank voor ze gekocht! Er zat een bijzettafeltje bij en er zaten 2 oranje zitjes bij. De kinderen wisten niet wat ze zagen, ze waren zo blij! En ook de leiding vond het super. Iedereen begon te klappen en te zingen 'para nosotros para nosotros', wat betekend 'voor ons voor ons'. Het was geweldig. Het gevoel dat door me heen ging toen ik iedereen zo blij zag zijn, is niet met woorden te beschrijven. Iedereen was me zo dankbaar, ze hebben me 1000 keer bedankt en geknuffeld. De leiding die normaal erg chaggerijnig was en niet echt naar me om keek, waren ook opeens zo leuk, vrolijk en super dankbaar! Echt heel mooi. Toen ik naar de bus liep, liep er een traantje over mijn wang, ik kon er niets aan doen. En ik wil alle mensen die hebben gesponsord en zo hebben geholpen deze prachtige gebeurtenis uit te laten komen echt ontzettend bedanken!! Muchas muchas gracias!!
In de laatste twee weken heb ik ook nog heel veel van de stad gezien. Roos en ik zijn op een zaterdag naar Recoletta geweest. Dit is een hele rijke buurt van Buenos Aires. Er was een leuke markt en we hebben het cementario bezocht. De Argentijnen met te veel geld liggen daar begraven. Het graf is niet zomaar een graf. Het is een heel huis, en het cementario is net een dorp. Ik vind het heel mooi, maar toch ook een beetje griezelig dat je naar binnen kan kijken en de kist kan zien liggen.
Die zelfde dag zijn we ook opzoek gegaan naar het appartement waar mama vroeger heeft gewoont, en we hebben het gevonden ook! 3e verdieping van boven, zie foto's.
Onze huisbaas kon heel goed koken en heeft ons een avond een cursus empanada's maken gegeven. Het was erg goed gelukt en we hebben met iedereen uit het hostel lekker gegeten. Vanaf toen was ik verslaafd aan empanada's. Ik vond het super leuk dat een vriendin van mama vroeg of we empanada's bij haar kwamen eten. Het was een hele gezellig avond, echt leuk om bij een echt Argentijns gezin aan tafel te schuiven en weer waren de empanada's om te smullen.
We hebben nog veel meer dingen bezocht de laatste weken. We zijn naar de dierentuin geweest, hebben door de mooie botanische tuin gelopen, we bezochten een bijzondere bibliotheek dat vroeger een theater was en we zijn naar de Tigre geweest. Dit is een rivier waar we een boottocht hebben gemaakt. Helaas zat het weer niet mee die dag... We gingen het laatste weekend met alle mensen uit het hostel naar een hele mooie club; Pacha. Het was de openingsavond en iedereen moest 'chique' gekleed. We waren van te voren bij de pre-party want de huisbaas kende de mensen die het feest organiseerden. Het was een top avond.
Oja! De dwaaze moeders niet te vergeten. Al 30 jaar lang demonstreren er iedere donderdag om half 4 mensen op Plaza de Mayo, een plein in het centrum van Buenos Aires. Ooit zijn er bij een oorlog talloze kinderen verdwenen en nooit meer terug gevonden. Ik vond het erg indrukwekkend om te zien hoe de mensen nu nog demonstreren en lijsten met namen van de verdwenen mensen omroepen.
Vrijdag 30 maart was onze laatste keer bij de 'opvang' waar we elke ochtend werkten. We hadden voor ieder kindje een ballon met een klein cadeautje en confetti er in als afscheid. We prikten de ballonnen open en de kindjes vonden het super leuk. De meiden die op onze groep stonden hebben we inmiddels op facebook dus daar houden we gezellig contact mee. Voor we weg gingen kregen we een tasje met allemaal bedankjes erin. Echt heel lief!
Die zelfde vrijdag vertrok om 20 uur onze bus naar de Iguazu falls. Het is het 3 landen punt met Brazilie en Paraguay, helemaal in het noorden van Argentinie. Vanaf Buenos Aires is het in totaal een busreis van 18 uur. En dus ook weer 18 uur terug. Maar dat was niet erg, het waren chille stoelen en ik kon redelijk goed slapen. Op zaterdag kwamen we om 16 uur bij ons hostel dus was het de moeite niet meer waard om naar de watervallen te gaan. Maandagochtend pakten we om 9 uur de bus, zodat we de hele dag de tijd hadden. We hebben een wonder op aarde gezien!! Het was echt in een woord: PRACHTIG. Ik wist niet wat ik zag. Op de foto's is het mooi, maar in het echt is het zo indrukwekkend, onvoorstelbaar, onbeschrijfelijk, echt zo bijzonder! Ik ben trots, dat ik deze plek op aarde heb mogen zien. Mocht je ooit nog naar Zuid-Amerika gaan, Iguazu mag je zeker niet overslaan!
Op maandag ging onze bus weer terug naar Buenos Aires, waar we dinsdagochtend aankwamen. Daar hebben we nog optimaal genoten van onze laatste dag in de stad. We hebben skates gehuurd en geskate in een heel leuk park. We hebben gelachen, het was heerlijk weer, echt een top dag. Er gingen twee gevoelens door me heen; ik vond het een heel fijn idee dat ik bijna weer thuis was en iedereen weer kon zien. Maar aan de andere kant ook heel jammer dat deze reis er al op zat, dat ik alweer weg ging uit de stad waar ik zo gesetteld was. Nu ben ik thuis en mis ik het stiekem wel een beetje. De kindjes, de zon, de stad. Maar het is ook heel fijn om weer thuis te zijn, om de foto's aan iedereen te laten zien en Rocky weer te kunnen knuffelen. Ook heb ik zin om in September te gaan studeren! Voor de mensen die het nog niet wisten: Pedagogiek aan de hogeschool van Utrecht. Maar eerst nog een paar maandjes werken.
Ik hoop dat jullie het leuk vonden om mijn (altijd iets te lang uitpakkende) verhalen te lezen en ik weet zeker dat ik nog veel meer delen van de wereld ga bezoeken dus tot de volgende blog bij mijn volgende reis!!!
-
23 Augustus 2013 - 11:57
Marloes:
Wauw, mooi om jouw verhaal te lezen.
Ook ik heb in hetzelfde weeshuis vrijwilligerswerk gedaan (iets meer dan 2 maanden) en ik vind het super om te lezen hoe jij het hebt aangepakt en wat je daar hebt kunnen doen. Ik zie veel bekende koppies op je foto's voorbij komen. Ik was er zelf eind 2010 en de kids raken mij nu nog. Ik denk nog vaak aan ze. Na 2 maanden bouw je toch heel wat op daar.
Bedankt voor je leuke verhaal!
Groetjes Marloes
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley